۷ راز زبان بدن در سخنرانی که مهارت فن بیان شما را متحول می‌کند + هدیه برنامه فن بیان🎁

۴.  برای همدلی واقعی، سرت را کمی کج کن!

در بسیاری از مواقع، بدون اینکه متوجه باشیم، سرمان را برای نشان دادن همدلی کمی کج می‌کنیم.

به گفته فیلیپس، کج کردن سر به یک سمت، سیگنال ناخودآگاه همدلی است.

این رفتار بیشتر در زمان گوش دادن رخ می‌دهد، اما وقتی شما سخنران هستید هم بسیار کاربردی است.

چرا مهم است؟

وقتی مخاطب احساس کند که شما فقط در حال انتقال اطلاعات نیستید، بلکه درک و همراهی هم دارید، ارتباطی عمیق‌تر شکل می‌گیرد.

مثال: فرض کنیم در حال تعریف داستانی درباره یک تجربه سخت یا انسانی هستید؛ اگر سرتان کمی به سمت چپ یا راست متمایل باشد، مخاطب احساس خواهد کرد که حرفتان از دل برمی‌آید، نه فقط از زبان.

توجه: نباید اغراق‌آمیز یا مصنوعی باشد؛ فقط یک انحراف طبیعی و کوتاه‌مدت که حس شنیدن و همراهی را منتقل کند.

۵ . لبخند واقعی = جادوی صحنه سخنرانی

هیچ چیز مثل یک لبخند واقعی نمی‌تواند یخ فضا را آب کند. اما منظور فقط لبخند ساده نیست؛ فیلیپس از نوع خاصی از لبخند حرف می‌زند به‌نام:

لبخند دوشن (Duchenne smile)

این نوع لبخند، تمام صورت را درگیر می‌کند و تا چشم‌ها ادامه دارد.

چرا لبخند واقعی اهمیت دارد؟

• مخاطب با شما احساس امنیت و راحتی می‌کند.
• شما هم با دریافت انرژی مثبت آن‌ها، اعتمادبه‌نفس بیشتری می‌گیرید.
• حالتی از ارتباط دوطرفه و مثبت شکل می‌گیرد که کل سخنرانی را به سطح بالاتری می‌برد.

چگونه این لبخند را طبیعی ایجاد کنیم؟

به گفته نویسنده، فقط کافیست:

• به کسی یا چیزی که دوست دارید فکر کنید (مثل یک حیوان خانگی، منظره محبوب یا یک خاطره خوب)
• این فکر خودبه‌خود لبخند واقعی روی صورتتان می‌آورد.

نکته علمی جالب:

لبخند زدن نه فقط احساسی را منتقل می‌کند، بلکه می‌تواند حالت روحی خود شما را هم بهتر کند. این یعنی اگر در ابتدای سخنرانی کمی مضطرب هستید، یک لبخند واقعی می‌تواند حالتان را بهتر کند و باعث شود بهتر صحبت کنید.

تثبیت تسلط بر زبان بدن در موقعیت‌های واقعی سخنرانی

۶.  وقتی اشتباه کردی، خودتو نباز!

همه‌ی ما تجربه‌ی لحظه‌ای را داریم که متن سخنرانی را حفظ کردیم، بارها تمرین کردیم، اما ناگهان وسط اجرا فراموش می‌کنیم چه باید بگوییم.

در چنین موقعیتی، بدن ما به‌طور ناخودآگاه واکنش دفاعی نشان می‌دهد:

• منقبض می‌شویم
• سعی می‌کنیم عقب بکشیم
• یا حتی دچار حالت «فرار ذهنی» می‌شویم

اما فیلیپس می‌گوید:

“به ترس واکنش نشان نده!”

پس چکار باید کرد؟

• بدن را باز نگه دارید
• به جای عقب‌نشینی، کمی به جلو خم شوید
• عمیق و آرام نفس بکشید
• با آرامش صحبت کنید و مکث کنید
• و البته: لبخند دوشن را فراموش نکنید!

ترکیب این عناصر باعث می‌شود ذهن شما دوباره کنترل فضا را به دست بگیرد و احساس خجالت یا وحشت، جای خود را به آرامش بدهد.

مثال کاربردی:

اگر یک جمله را فراموش کردید، به‌جای «اِ اِ» گفتن یا معذرت‌خواهی‌های زیاد، فقط با یک لبخند و مکث کوتاه ادامه دهید:

“بیایید از زاویه‌ای دیگر نگاه کنیم…”

این کار باعث می‌شود هم مخاطب متوجه اشتباه نشود و هم شما اعتمادبه‌نفس بیشتری پیدا کنید.

۷. تمرین کن؛ حتی وقتی روی صحنه نیستی

یکی از مهم‌ترین جملات الهام‌بخش فیلیپس این است:

“زبان بدن، یک مهارته؛ نه یک استعداد ذاتی.”

این یعنی هیچ‌کس با مهارت بالا در زبان بدن در سخنرانی به دنیا نیامده! بلکه همه‌ی افراد موفق، این مهارت را با تمرین و تکرار مداوم به دست آورده‌اند.

از کجا شروع کنیم؟

• به حرکات روزمره خود دقت کن. مثلاً وقتی با دوستت صحبت می‌کنی، چه ژستی می‌گیری؟
• به خودت بازخورد بده. آیا زیاد دست‌به‌سینه می‌شوی؟ زیاد حرکات بی‌هدف داری؟
• هر بار فقط روی یکی تا سه مورد تمرکز کن. مثلاً امروز فقط روی باز نگه‌داشتن بدن کار کن، فردا روی هماهنگی دست‌ها و لبخند طبیعی.

مثال واقعی:

فرض کن در تاکسی، در اداره، یا حتی هنگام تماس تصویری، خودت را مشاهده کن و سعی کن حالت بدنت را اصلاح کنی. این تمرین‌ها به‌مرور زمان باعث می‌شوند این رفتارها تبدیل به عادت‌های مثبت و ناخودآگاه شوند.